Ülkemizde kronik sorun haline gelmiş olan, çocuk istismarı artık haddini daha fazla zorlayarak, tahammül sınırlarını aşmış bulunmakta. Çocuklar savunmasız, dünyanın kötülüklerinden habersiz, birey olma yolunda oyun ile, sevgi ile büyüme yolunda ilerlerler.
Çocuğa karşı istismar, taciz ve tecavüz gibi hayvani ve ahlaksız eylemlerde bulunan insan müsveddelerine, yüce yargı üzerine düşen cezayı vererek, cezalandırılıyor. Buna rağmen artarak devam eden bu mide bulandıran olayların bir türlü sonu gelmemesinin nedeni ne? Cezalar caydırıcı yeteri kadar ağır değil belkide!
Toplumumuzda son yıllarda içimizde, aramızda bulunan asla ihtimal vermeyeceğimiz, sayın, efendim gibi saygı kelimeleri ile hitap ettiğimiz takım elbiseli sapıklar dolaşıyor ne yazık ki! Görünüşüne bakıp, takım elbisesine, statüsüne saygı duyduğumuz asla ummadığımız kişilerin sapkın ruha sahip olduklarını sürekli görüyoruz.
Toplum olarak hep birlikte işte tam olarak yanıldığımız husus bu, görünüşüne, statüsüne göre bu kişi iyidir, ya da bu kişi bu suçu işlemez diyoruz.
İnsanları iyi ya da kötü yapan onun görünüşü değildir, görüntüsü altında sakladığı kimliğidir!
Okul bizim ikinci evimiz, insanlar çocuklarını, geleceğe hazırlamak, topluma faydalı bireyler yetiştirmek için okula gönderiyorlar, öyle ki evden çok çocuklar okulda öğretmenlerini görüyorlar.
Öğrenci öğretmenin sadece öğrencisi ve ona eğitim vermesi için emanet edilen çocuktur, onun bedenine sözlü ya da fiziksel dokunamaz!
Erzurum da iki gün önce cereyan eden kan donduran olayda Anasınıfı öğrencisinin okul müdürü tarafından taciz edildiği iddiası ile sarsıldık!
Cezası ne olacak bu kişinin, aramızda dolaşmaya diğer sapıklara cesaret örneği olmaya devam mı edecek!
Kaç çocuğun daha psikolojisi bozulacak, çocukluk travması yaşayacak! Çocukları kim koruyacak bu sapıklardan!
Daha ağır caydırıcı cezalar ne kadar daha bekleyecek!
Okul ve sınıflara sürekli izlenecek kamera sistemi ne zaman gelecek!
Sınıf, okul öğretmen ve öğrenci için mahrem kavramı tacizi doğurdu ise, tecavüzün de mahrem kalması bilinci mi yerleşmeli!
Bu tacize uğrayan çocukların değil buna şahit olan herkesin psikolojisini bozmakta, dur demenin zamanı çoktan
geçmişken kaç çocuğun daha geleceğe dair hayallerinin yıkılmasını, topluma insanlara güveninin kaybetmesini, ilerde sağlıksız ruh haline sahip birey olmasını beklenmeli!
Çocuğa yönelik istismar kati suretle kabul edilemez, normalleştirilemez az ve yetersiz cezalar cezasızlık algısı oluşturduğundan, diğer tüm ahlak yoksunu kişilere cesaret verdiğinden, bu korkunç durum ile ilgili caydırıcı ve ağır cezaların olması, okullarda sınıflara kadar sesli ve görüntülü
kamera sistemi ile izlenmesi, artık gelinen noktada çoktan alınması ve uygulanması gereken bir uygulama olduğunun göstergesi oldu.