Nedir bu sendikacılık?

Dernekteyiz yine yıllar önce.  Sene 2000’ler falan. Yazmanım o zamanlar. Dedi ki başkan: Al sana bir sendikacı sor sorabildiğin kadar öğren.

Dedim İbrahim ağabey nedir sendikacılık? Sendikacılık demek’ Yemek, içmek, durmak’ demektir.  Dedim ne dersin ağabey? kitaplarda öğle yazmıyor.  Hak bilmek, savunmak, mücadele etmek, sermayedarların emek üzerinden kazandıklarını emekçiye geri teslim etmek için mücadele etmek.

Sen boş ver kitabı olum beni dinle! ‘Yemek, İçmek, durmak!‘ Bakma zor iştir sendikacılık.

Dedim ağabey nesi zor yemenin içmenin durmanın. Zaten hepimizin yapabileceği bir şey.

‘Bak dinle tosunum’ dedi. Çok yersen kilo alırsın. Göbüşün olur. Sağlığını kayıp edersin. Geneli çok yer bu sendikacıların. Sonra göbek büyür. Yürüyemeyecek hale gelir kalp krizi geçirirler. Ölenler de olur. Devam edemeyenlerde. Bırakırlar bu işleri.

 Çok içme. Çok içersen kafayı bulur sabaha yetişemezsin işine. Genelde çok içer bizimkiler eğleneceğiz diye. Başları ağrır.  Dolaylısı ile yetişemezler sabahleyin işlerine. Gecikirler. Yetişemeyince de başarısızlık ile sonuçlanır.

 En zoru da durmaktır. Ayakta durmak. Brandayı açıp durmak. Amirin senin hakkına tecavüz edince karşısında durmak. Yeri gelince iş yapmadan durmak. Eyleme gidip pankartı ayakta tutmak. Zordur yani herkes yapamıyor bu durma işini. Geneli biraz durur sonra devrilir. Kolu ağrır çoğunun. Çişi gelir. Ne pankartı tutarlar doğru düzgün, ne ilkeli dururlar, ne de amirleri haklarına tecavüz edince durabilirler karşılarında.

‘Anlatıyorsun bu kadar, peki sen iyi bir sendikacı olduğunu düşünüyor musun?’ Yeme konusunda biraz zayıfım Hakancım. Tutamıyorum boğazımı. O dayanışma yemeğinden bu dayanışma yemeğine koşturup dururum. Gitmesen küserler. Yemeyince de küserler ‘ikramlarımızı kabul etmiyor’ diye. İçme konusunda iyiyim. Kararında içerim ne derlerse desinler. Durma konusunda da şimdiye kadar yıkılmadım. Emekliliğime de kaldı 5 yıl.

Bebekler de öyledir Hakancım hemen yürüyemez. Önce emekler. Sonra ayağa kalkar. Sonra bir iki adım ileri bir adım geri giderek öğrenirler yürümeyi. Emek hareketi de bizim ülkemizde aynen bebek gibidir. Koşabileceğini sanır genelde genç emekçi. Haklarının peşinden koşup hepsini alıp devrim yapabileceğini sanır çoğu. Hâlbuki daha emeklemeyi bile bilmeden. Emek ne demek?  Bilmeden. Bizim halimiz öyledir anlayacağın. Adım atmayı geçtim ayakta durmayı bilse yeter bize.

… ama öyle mi ayakta durmak kolay mı? Yağmur yağar kaçar gelmezler. Rüzgâr eser kaçarlar çocuğum ağlıyor gelemem derler. Hava soğuk olur üşüdüm gelemem derler. Filancaya kızdım o gelirse ben gelmem derler. Amiri biraz parmağını sallayınca sürülmemek için kaçarlar mücadeleden. İşte dayanışma yemekleri de ayağa kalmaktan vazgeçmesin, beslensin güçlensin diye verilir Hakancım. Eleştiriyorsun bizi kulağıma geliyor. Emekçilerin parasını içki masalarında, yemeklerde tüketiyorsunuz sonra örgütlenemiyorsunuz diye ya o iş öyle değil işte. Ayakta durabilsinler diye yediriyoruz, keyifleri yerine gelsin diye, tasalarını paylaşsınlar diye içiriyoruz ki yüzümüz olsun dur dediğimiz zaman kaçmasınlar Hakancım! anla işte biraz.

Dursunlar yeter. Sendikaya üye olsunlar dursunlar yeter. Başka bir şey istemiyorum ben. Yeter ki dursunlar. Öyle yer değiştirmesinler zırt pırt.  Bizim üyemiz olsunlar dursunlar.  

Neymiş sendikacılık ‘yemek içmek durmak’. Yani kolay iş değil yani anlayacağın!

Yıllar geçti,  İbrahim ağabey emekli oldu.  Yemek, içmek, durmak konusundan ilerleme kayıt edenler oldu. Havuza, saunaya gidenler olduğu gibi mücadele edenler de oldu. Yaptıklarını, yazanlar emekten yana siyaset yapanlar, strateji geliştireler, uluslararası dayanışma içinde olanlar da var tabi yok değil. Lakin geneli, son 20 yılda emeklemeden öteye geçemedi benim gördüğüm.