Geçtiğimiz hafta sonu bir kaçamak yaptım şehirden, ama öyle valizli, yollu bir kaçamak değil... Palandöken’in eteklerinde, şehre birkaç dakikalık mesafede, doğanın kucağında bir nefes: Kent Ormanı Mesire Alanı.
Erzurum gibi yazı kısa, gölgesi kıymetli memleketlerde böyle alanlar altın değerindedir. Hele bir de bu alan serin Palandöken rüzgârıyla yüzünü okşuyorsa, işte o zaman insan “daha ne isterim?” diyor.
Palandöken’in sabah serinliğinde, çamların arasından süzülen ışıkta, rüzgâr sanki sadece yaprakları değil, insanın içini de sallar. Dağlar sessizce gökyüzüne yaslanmışken, kuş sesleriyle harmanlanmış bir huzur yayılır ortalığa… O an, şehir unutulur; sadece doğa ile baş başa kalır insan.
Kent Ormanı öyle gelişigüzel yapılmış bir yer değil; belli ki planlanmış, düşünülmüş. Sosyal donatıları, kamelyalar, çocuk parkları, yürüyüş yolları yerli yerinde. Hem göz zevkine, hem ihtiyaçlara hitap ediyor. Çoluk çocuk eğleniyor, büyükler nefesleniyor, gençler bile telefonuna değil, gökyüzüne bakıyor.
Belediye Başkanı Muhammet Sunar’ın vizyonunu burada adım başı hissediyorsun. Bu sadece bir mesire alanı değil; bu, “şehir insanı da nefes almalı” diyen bir zihnin eseri. Sunar, betonun değil, yeşilin izinden yürümüş belli ki. Ve bu iz, vatandaşın yüzünde tebessüm olmuş.
Görevli personel ilgili, hal hatır soran cinsinden. Temizlik gözle görülür seviyede iyi. Özellikle tuvaletlerin temizliği şaşırtacak kadar düzgün. Bu şehirde bazı özel işletmelerin dahi ulaşamadığı bir hijyen anlayışı var. Tebrik etmeden geçmeyelim.
Yine de bir not: Her şey güzel, ama bazı vatandaşların doğayla imtihanı hâlâ sürüyor. Çöpünü yere atan, sigarasını söndürmeden bırakan, doğaya “misafir” gibi değil “sahip” gibi davrananlar yok değil. Onlara da bir çift sözümüz var: Doğa, ev gibi değil; evin ta kendisidir.
Sonuç mu? Kent Ormanı bugün Erzurum’un nefes borusu gibi… Ama ne güzel olurdu, bu gibi alanlar çoğalsa… Her mahalleye bir mesire alanı, her tepeye bir seyir yeri kazandırılsa. Çünkü bir şehir sadece yollarla değil, yaşanabilir alanlarla büyür.
Palandöken Kent Ormanı, yeşilin Erzurum’a selâmı gibi...
Ve o selâm, Başkan Sunar’ın eliyle bize ulaşmış.
Şimdi mesele şu: O selâmı alıp, ona güzelce “aleyküm selâm” diyebilecek miyiz?